Afstand en afwijzing
Wanneer de afstand en de afwijzing voelbaar blijft......wie het ook is. Omdat jij anders bent dan anderen en je eigen pad moet volgen. Het gevoel van eenzaamheid komt naar boven door het loslaten. Je voelt een stukje gemis. De gedachte: 'Waarom hebben anderen meer geluk dan ik.' Het lijkt altijd groener aan de andere kant, maar besef dat ieder ander net zo goed vervelende dingen meemaakt.
Tranen zullen vloeien, omdat er oud zeer verwerkt moet worden. De enige die dat kan doen ben jij. Al zal een ander je troosten. Diegene kan de pijn niet wegnemen. Je zult het gemis en alleen-zijn moeten ervaren. Na deze ervaring zul je je lichter voelen. Je beseft dat je de ander niet nodig bent. Alles kun je alleen aan.
Binnen tweelingzielen of andere zielsconnecties is dit het gevoel dat de runner over kan brengen. Je weet niet wat je er aan hebt. Zolang de ander in de angstmodus blijven zitten kun jij groeien in je hogere zelf.
Sorry (kensington)
Sorry for the road that I won’t take
For the words that I won’t say
For the love that I won’t give
Sorry for the heart that I won’t show
For the lengths that I won’t go
For the life that you won’t live
Sorry that I opened up my arms
You would never reach in time
Before they closed again
You will forget
And I won’t remember it
When all I ever did was race in circles
You will forget
And all there’s left will be
A faded memory
A dream you woke up from
Sorry for the oath that I won’t take
For the vows that I will break
For the role that I won’t play
Sorry that I’m raising up my walls
And whenever you reached over
You are thrown back to the start
You will forget
And I won’t remember it
When all I ever did was race in circles
You will forget
And all there’s left will be
A faded memory
A dream you woke up from
From the colour I would bring
To ending up again
Opening darkness
I wanted to hold you back from